ما فقط یک بعد از زندگی اون دختر رو دیدیم که دست به خودکشی زد. شاید دخترک بیچاره از طرفدر خونواده‌ش هم طرد شده بوده باشه و توسط هیچکس دیگری مورد حمایت قرار نگرفته باشه. سایوچان خودش به این نکته اشاره کرد که هیچوقت نفهمید دوستش واقعا چه احساسی داشته و این چیزیه که ما هم باید بهش توجه کنیم. داستان از دید سایوچان بیان شد و ما هم مثل اون دلایل کافی برای خودکشی کردن دوستش رو شاهد نبودیم. پس حتما دلیل دیگه ای هم داشته.

اون دختر دوست خوبی داشت. ولی نمی خواست بیشتر از این بهش تکیه کنه. اون تمام مشکلات رو بر گردن خودش می دید و راه چاره رو در کمک گرفتن از سایوچان نمی دید.

من به شخصه خودکشی اون دختر رو تائید نمی کنم. پیام مهمی که نویسنده سعی داشت به ما برسونه این بود که خودکشی کردن باعث نمی شه که مشکلات به پایان برسن. این فقط راه فراری برای خود فرده و حتی بدتر، بار مشکلات و غم نبود فرد، روی دوش اطرافیانش قرار میگیره. همونطور که دوست سایوچان، به خیال اینکه با خودکشی کردن به مشکلات پایان می ده و دخترهای دیگه دست از حسادت بهش بر میدارن، دست به این کار زد. اما نتیجه عکس داد و سایوچان رو به اون روزگار انداخت.